“Gigihnya lahaii”
“Oihh, gigih sangat ni.”
“Gigihnya hias sampai gitu.”
Itu antara komen yang kerap jugak aku terima tiap kali aku tulis pasal benda yang aku buat yang mana orang lain rasa tak wajar buat atau depa tak pernah buat atau apa sebabnya aku pun tak tau.
Kadang-kadang aku rasa depa puji aku, sesekali aku rasa depa perli aku. Tak pasti yang mana satu. Tapi aku rasa depa kagum dengan kegigihan aku.
Aku ambik gambar makanan yang aku masak, depa kata gigih kemain aku hias makanan lawa-lawa, makan terus tak boleh ke?
Aku cerita sibuk buat assignment depa kata awat aku gigih sangat sambung belajar, nak naik pangkat ke?
Aku gosok baju banyak pun depa kata aku gigih.
Memang pun.
Memang aku jenis gigih.
Oihh, kalau aku tak gigih mana mungkin aku boleh besarkan budak kecik 3 orang ni seorang diri.
Kalau aku tak gigih share resepi, hias makanan dan ambik gambar, mana mungkin ada syarikat makanan yang besar nak hire aku buat job dengan depa.
Kalau aku tak gigih menulis setiap hari mana mungkin aku pandai menulis. Aku mula tulis pada tahun 2007 selama 7 tahun non-stop sampailah satu hari penerbit offer aku untuk tulis buku.
Kalau aku tak gigih buat research berkongsi info itu dan ini mana mungkin ada syarikat-syarikat besar boleh kenal aku dan hire aku menulis untuk depa.
Kalau aku tak gigih menukang, mana mungkin semua lampu kipas aku pasang sendiri, kitchen kabinet aku pasang sendiri, aircond tu pun aku servis sendiri.
Kalau aku tak gigih belajar, baca nota dan buat assignment, mana mungkin aku dapat Anugerah Dekan.
Kalau aku tak gigih buat semua benda tu mana mungkin korang kenal aku, follow aku dan baca apa yang aku tulis ni, kan?
Again, yang membuatkan aku ni jadi aku adalah sifat gigih tu.
Aku tengok orang yang berjaya, depa ni semua jenis gigih. Thomas Edison cuba 1000 kali sebelum berjaya cipta mentol lampu. Betapa gigihnya dia.
So setakat aku gigih gosok baju anak-anak aku 60 helai setiap pagi Isnin apalah sangat kan? Repetetion buatkan benda tu kita jadi sangat cekap dan tak terasa susah atau bebannya pun.
Bagi aku rutin tu adalah normal yang terpaksa aku buat, pada orang yang kerja dia memang gosok baju lagilah normal, namun pada orang yang tak biasa buat, gila gigih mamat tu gosok baju banyak gitu.
Again, apa yang membezakan adalah kesanggupan setiap dari kita dalam gigih berbuat sesuatu.
Alhamdulillah, berkat kegigihan, semua benda yang aku perlu dan yang aku nak semuanya aku dah ada.
So far, bini jer yang belum.
Kah kah kah.
Leave A Reply